ไม่เคยเห็นครับ   จขกท. เคยเห็นเหรอ  

ใคร  พอที่จะบอกได้ไหม ว่าอยู่ที่ไหน  จะไปดูตัวเป็นๆ ซะหน่อย

ได้ยินแต่ในข่าวลือ    ว่ามี

แต่ที่แน่ๆ ในโลกนี้  อายุยืนสุด 130 กว่าๆ ที่ลงกินเนสบุค

ในเมืองไทย เกือบ 120 ปี ที่ยังมีชีวิตอยู่ที่ดอยปุย

แต่ส่วนมาก ไม่เกิน 80-90 ปี ก็ไปเข้าเฝ้ายมบาลหมดแล้วครับ

ถึง คุณกัณฑ์พิพัฒน์ 

จะกล่าวก่อนเลยว่า มนุษย์ ที่อายุยินยาวเป็นหมื่น เป็นแสนปี เหรอมากกว่านั้นไม่ได้มีแค่ในยุคที่กล่าวมาเท่านั้นน่ะครับ คือที่ผมอ่านมานั้น คนเราจะมีอายุที่ยินยาวมากเหรอน้อย ขึ้นอยู่กับศีลธรรมของคนในยุคนั้นๆครับ กล่าวอย่างนี้คงงงใช้ไหมว่า ว่ามันไม่เกี่ยวอะไรด้วย เดี๊ยวผมจะลองมาวิเคราะห์ให้ลองคิดตามดูน่ะครับ

อย่ากแรกต้องเข้าใจก่อนว่าไม่ใช้อายุของคนจะผุดขึ้นทีเดียวจากเฉลี่ยร้อยปีเป็นแสนปีอะไรอย่างนั้น ม่ายช่ายยยย ครับ แต่จะค่อยเพิ่มขึ้นเหรอลดลงไปเรื่อยๆ ถามว่าเกี่ยวกับศีลธรรมอย่างไร ลองคิดดูน่ะ ถ้าคนทุกคนในสังคมเป็นคนดี คิดแต่ไม่เบียดเบียนผู้ใด มีศีลเป็นประจำ จะทำอะไรก้อคิดถึงผู้อื่น ไม่เคียดแค้น เริ่มต้นเลย การให้บริการต่าง ๆ ไม่ว่าจะอาหารการกิน ที่อยู่ ที่สร้างจากมนุษย์ที่มีศีลธรรมอันยอด ก้อจะไม่มีสารพิษ เหรอความไม่มีความไม่ตั้งใจจากความเห็นแก่ได้เลย พูดง่ายๆ เลย บริการใด ๆ ที่เราเคยได้ก้อจะเปลี่ยนไปเป็นบริการที่มาจากใจของแท้เลย แน่ล่ะอาหารจำพวกเนื้อคงไม่มี เพราะไม่มีการฆ่าสัตว์เพื่อเอาเนื้อ เปลี่ยนเป็นมังสวิรัติแทน แน่นอนล่ะเมื่อคนทุกคนมีศีลธรรมดี การฆ่า การแค้นเคือง ความอิจฉาริษยา น้อยลง สภาพสังคม สภาพจิตใจ สถาพร่างกายของเราก้อดีขึ้นไปเรื่อย ๆ ทีล่ะน้อย อายุเฉลี่ยของคนเราก้อมากขึ้นทีล่ะน้อย ทีล่ะน้อย ขึ้น แต่ถ้าคุณมองกลับกัน ไม่ต้องมองไกล มองตอนนี้ล่ะ สภาพสังคม สภาพสินค้าบริการต่าง ๆ ที่คุณใช้อยุ่ทุกวันนี้ ลองคิดดูสิว่า คนเรามีอายุเฉลี่ยที่น้อยลงไปเรื่อย ๆ จากเมื่อ 2 พันปีก่อน คนมีอายุเฉลี่ยที่ ประมาณ 100 ปี แต่ตอนนี้เหลือแค่ 70 -80 ปีเท่านั้น เผลอๆ ไม่ถึงด้วยครับ

เพิ่มเติมให้อีกนิดหนึ่งว่า เท่าที่อ่านมา มนูษย์ยุคเราไม่ใช่ยุคแรกบนประวัติศาสตร์โลกที่อารยธรรม แต่มันผ่านมาแล้ว 3 ครั้ง ไม่ใช่ว่าแค่พัน เหรอ หมื่นที่ผ่านมา แต่ผมว่าน่าจะเป็นล้านปีก่อนเลยล่ะ ข่าวที่ผมพึ่งได้ยินมา ที่อินเดียค้นพบโครงกระดูกของมนุษย์มีขนาดใหญ่มาก ๆ ไม่รู้ว่าจะจริงแค่ไหน แล้วผมเคยเห็นภาพของโครงกระดูกของมนุษย์ที่มีขนาดใหญ่ ๆ มากด้วย แต่ก้อไม่รู้ว่าจริงไหม ถ้าจริงก้อตรงตามในคัมภีที่กล่าวว่าในโลกนี้นั้นมีพระพุทธเจ้าอุบัติมาแล้ว 3 พระองค์ และมนุษย์ก่อนหน้านี้นั้นอายุยืนยาว และมีร่างกายที่ใหญ่มาก คงไล่ ๆ กับไดโนเสาร์เลยล่ะ ไม่แปลกที่อยู่กับไดโนเสาร์ได้ อันนี้ถ้าสนใจก้อลองศึกษาเพิ่มเติมเองได้ครับ ในกูเกิ้ลนี่ล่ะ  

แต่ยังไง ๆ สิ่งที่สำคัญทีสุดในพระพุทธศาสนาคือ  การขจัด กิเลสให้สิ้นไป ด้วยแนวทางของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันที่เราเคารพอยู่นั้นล่ะครับ 

การอยู่ให้นานเพื่อฝึกจิตฝึกกสิณให้สำเร็จเพื่อจะได้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ที่ตกทุกได้ยาก

และขาดความรู้เรื่องธรรมะ จัดระบบผู้ทุกข์ยากให้อยู่ดีกินดีมีความรู้ไม่ทำลายสภาพแวดล้อม

ไม่ทำลายสังคมเพราะกิเลสคิดว่าจะสามารถอยู่ได้นานขนาดไหน

ถ้าผมรับประทานเฉพาะผลไม้ที่ไม่สร้างไขมันสะสมในร่างกาย และออกกำลังเพื่อเผาผลาญไขมันที่สะสม

อยู่ตามร่างกาย และรับประทานวิตามินเสริมที่จำเป็นสำหรับร่างกาย โดยทำอย่างนี้ไม่หยุดสามารถจะอยู่

ได้นานขนาดไหน

เพิ่งมีโอกาสเข้ามาคุย..ขออธิบายพอให้เข้าใจหลัก คำสอนของพระพุทธเจ้า(ธรรมะ)บางส่วนเพิ่มเติมนะคะ..การเกิดและการมีชีวิตอยู่ ยาว/ สั้น แค่ไหนของคนเราแต่ละครั้งของการเกิด ต้องมีปัจจัยอื่นๆประกอบอีกนอกจากการมีจิตที่ฝึกอย่างมีพลัง เช่นกสิณ /มโนมยิทธิฯ นั่นก็คือการกระทำ(กรรม)ที่เราเคยทำสั่งสมมาทุกการเกิดทั้งดี/เลว บาป/บุญ ซึ่งเราจำไม่ได้ (มีบางคนเท่านั้นที่ระลึกชาติได้แต่ก็แค่ไม่กี่ชาติ.).กรรมนี่ละที่เป็นเงื่อนไขอีกส่วนหนึ่งที่ทำไห้เราไปเกิด ที่ใด อย่างไร กับใคร เมื่อไรและต้องทำอะไร เป็นอไรในการเกิดนั้นๆฯ ต้องไปหาอ่านในหนังสือหลักกรรมและการเวียนว่าย ตายเกิดของอ.วศิน อินทสระ หรือหนัสือเกี่ยวกับ กฏแห่งกรรม อื่นๆประกอบด้วย..จึงจะเข้าใจว่าการฝึกจิตอย่างเอาจริงเอาจังในชาตินี้จะพอมีทางทำอะไรที่ตั้งใจไว้ สำเร็จหรือไม่ เพียงไร เมื่อไรฯ

ข้อสงสัยถัดมาเกี่ยวกับการทานแต่ ผลไม้ ฯแล้วจะอยู่ได้นานแค่ไหน ก็อาศัยข้อมูลที่กล่าวมาข้างต้น พิจารณาประกอบจะได้คำตอบเองและจะเข้าใจชีวิตเราเอง ดีขึ้นค่ะ.อีกอย่าง.ช้าง ม้า วัว ควาย รับประทานแต่พืช ผัก ผลไม้ ทำงานหนักทั้งวัน เขาเหล่านั้นอยู่ได้นานแค่ไหนกัน..นี่คืออีกคำตอบค่ะ..ทางที่ดี พระพุทธเจ้าทรงสอนหลักไว้เป็นแก่นธรรมคือ การให้ทาน เพื่อการลด ละจากการที่อยากได้อยู่เรื่อย จึงทรงสอนให้รู้จักการสละออก หรือการให้(ทาน)นั่นเอง/ .. รักษาศีล เพื่อการคิด พูด ทำ ไม่พลาด/.. เจริญภาวนา เพื่อให้จิตสงบเย็น เกิดความมั่นคงในการดำรงชีวิตอย่างไม่กระเทือนต่อเหตุที่มากระทบจะเกิดปัญญาไว้พึ่งตนเองได้ เป็นที่พึ่งของคนอื่นได้ เพราะปัญญาคือคำตอบที่มีอยู่จริงแต่ต้องฝึกวิปัสสนากรรมฐาน จึงจะพบวิธีพิจารณาเหตุ(โจทย์ที่มากระทบ)จนเกิดปัญญา(คำตอบที่มีอยู่จริง)ได้วิธีเดียวเท่านั้นค่ะ/ วันนี้วิสาขบูชา พอดี ขออนุโมทนาบุญกับท่านที่กำลังปฏิบัติตามหลักธรรมของพระพุทธเจ้าอย่างไม่เบี่ยงเบน หมดจด เอาจริงทุกท่าน..บุญรักษาค่ะ

เพิ่งมีโอกาสเข้ามาคุย..ขออธิบายพอให้เข้าใจหลัก คำสอนของพระพุทธเจ้า(ธรรมะ)บางส่วนเพิ่มเติมนะคะ..การเกิดและการมีชีวิตอยู่ ยาว/ สั้น แค่ไหนของคนเราแต่ละครั้งของการเกิด ต้องมีปัจจัยอื่นๆประกอบอีกนอกจากการมีจิตที่ฝึกอย่างมีพลัง เช่นกสิณ /มโนมยิทธิฯ นั่นก็คือการกระทำ(กรรม)ที่เราเคยทำสั่งสมมาทุกการเกิดทั้งดี/เลว บาป/บุญ ซึ่งเราจำไม่ได้ (มีบางคนเท่านั้นที่ระลึกชาติได้แต่ก็แค่ไม่กี่ชาติ.).กรรมนี่ละที่เป็นเงื่อนไขอีกส่วนหนึ่งที่ทำไห้เราไปเกิด ที่ใด อย่างไร กับใคร เมื่อไรและต้องทำอะไร เป็นอะไรในการเกิดนั้นๆฯ ต้องไปหาอ่านในหนังสือหลักกรรมและการเวียนว่าย ตายเกิดของอ.วศิน อินทสระ หรือหนังสือเกี่ยวกับ กฏแห่งกรรม อื่นๆประกอบด้วย..จึงจะเข้าใจว่าการฝึกจิตอย่างเอาจริงเอาจังในชาตินี้จะพอมีทางทำอะไรที่ตั้งใจไว้ สำเร็จหรือไม่ เพียงไร เมื่อไรฯ

ข้อสงสัยถัดมาเกี่ยวกับการทานแต่ ผลไม้ ฯแล้วจะอยู่ได้นานแค่ไหน ก็อาศัยข้อมูลที่กล่าวมาข้างต้น พิจารณาประกอบจะได้คำตอบเองและจะเข้าใจชีวิตเราเอง ดีขึ้นค่ะ.อีกอย่าง.ช้าง ม้า วัว ควาย รับประทานแต่พืช ผัก ผลไม้ ทำงานหนักทั้งวัน เขาเหล่านั้นอยู่ได้นานแค่ไหนกัน..นี่คืออีกคำตอบค่ะ..ทางที่ดี พระพุทธเจ้าทรงสอนหลักไว้เป็นแก่นธรรมคือ การให้ทาน เพื่อการลด ละจากการที่อยากได้อยู่เรื่อย จึงทรงสอนให้รู้จักการสละออก หรือการให้(ทาน)นั่นเอง/ .. รักษาศีล เพื่อการคิด พูด ทำ ไม่พลาด/.. เจริญภาวนา เพื่อให้จิตสงบเย็น เกิดความมั่นคงในการดำรงชีวิตอย่างไม่กระเทือนต่อเหตุที่มากระทบจะเกิดปัญญาไว้พึ่งตนเองได้ เป็นที่พึ่งของคนอื่นได้ เพราะปัญญาคือคำตอบที่มีอยู่จริงแต่ต้องฝึกวิปัสสนากรรมฐาน จึงจะพบวิธีพิจารณาเหตุ(โจทย์ที่มากระทบ)จนเกิดปัญญา(คำตอบที่มีอยู่จริง)ได้วิธีเดียวเท่านั้นค่ะ/ วันนี้วิสาขบูชา พอดี ขออนุโมทนาบุญกับท่านที่กำลังปฏิบัติตามหลักธรรมของพระพุทธเจ้าอย่างไม่เบี่ยงเบน หมดจด เอาจริงทุกท่าน..บุญรักษาค่ะ

ช่วยบอกหน่อย

กรูดูกของพระพุทธเจ้าอยู่ไหนในประเทศไทยน๊า

ขอด่วนเลยคร๊าบ

ขอบคุนฮะ

ที่รู้มานะครูบอกเลยแหละ

ก็พอเวลาผ่านไปนานๆๆคนก้อเริ่มทำบาปโดยการฆ่าสัตว์

สัตว์มันก้อเลยไปเกิดเป็นคนแล้วมันก้อแก้แค้นกันยุเรื่อยๆๆ

คนยุคนี้เลยตายเร็ว

พระพุทธเจ้ามีกมากมายกว่าเม็ดทรายในมหาสมุทธ  สุดที่จะนับได้ฉันใด ก็ฉันนั้น

แต่คำสอนของแต่ละพระองค์  สอนเหมือนกันหลักคือ ความพ้นทุกข์นั่นเอง

ใครว่าเล่าครับถ้าเราลองพิจารณาดูดีๆทุกตัวเหมือนตัวละครไม่ว่าจะเป็นเทวดา มนุษย์ หรือสัตว์นรก จักต้องเวียนว่ายตายเกิดตามบุญตามกรรม(คาแรกเตอร์) ส่วนพวกที่ไปนิพพานแล้วก็ไม่ต้องมาเกิด(เกมส์โอเวอร์) แล้วสมุติว่าใน1ปีมีพระสงฆ์บรรลุนิพพาน100รูป แล้วประชากรโลกที่เพิ่มมากขึ้นมันมาจากโลกใบไหนกันล่ะครับ แต่ที่แน่ๆมนุษย์ทีมีอายุ 10,000ปีหรือ 100,000ปีไม่ได้เกิดที่โลกนี่หรอกครับเพราะว่ามนุษย์ยุคแรกพึ่งกำเนิดเมื่อ5,000ปีมาแล้วนี่เองแล้วมันก็ตายหมดแล้วด้วย แล้วพอถึงเวลาพระโพธิสัตว์ก็ลงมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆไม่สิ้นสุดจึงทำให้เกิดกฎไตรลัษณ์ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับสูญ ขึ้นมา ใครล่ะครับที่เป็นคนเขียนบทให้พวกคุณต้องเล่น........

เอาเป็นว่าถ้าคุณตอบผมได้ว่า เกิดขึ้น(ตั้งแต่เมื่อไหร่) ตั้งอยู่ และดับสูญ(สิ้นสุดเมื่อใด)แล้วค่อยมาคุยกับผม

พระพุทธเจ้ามีกีองค์ไม่รู้แหละแต่ที่แน่ๆผมจำได้ว่าท่านเป็นคนสั่งให้ผมเอาต้นงิ้วไปปลูกที่นรกด้วยแหละ

ถ้างั้นผมก็เป็นคนจุดเตาไฟใต้กะทะทองแดงน่ะสิ

แต่ผมคิดว่าเหมือนการทดลองมากกว่า ลองคิดดูนะเริ่มจากจักรวาลที่ว่างเปล่า(เหมือนกล่องทดลองหรือห้องทดลอง)แล้วมีคนปล่อยมวลสาร สสาร และธาตุอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะเข้ามา แล้วธาตุพวกนั้นก็ก่อตัวกันขึ้นเป็นดวงดาว(เกิดก่อนซูเปอร์โนว่าหรือบิ๊กแบงอีกนะเนียะ) และยังกำหนกโลกขึ้นมาอีกมิติหนึ่งคือโลกของวิญาณ ดาวที่วิวัฒนาการจนมีธาตุออกซิเจน ไนโตรเจน หรือธาตุน้ำ จนมีอุณหภูมิพอเหมาะที่จะกำเนิดสื่งมีชีวิต ในขณะเดียวกันก็มีพวกอภัสพรหมลอยผ่านมา(มาจากไหนก็ไม่รู้) และลงมาสิงสู่สิ่งมีชีวิตบนดาว เริ่มจากเป็นแบคทีเรียก่อนเลย แล้วค่อยวิวัฒนาการทีละขั้นจนเป็นไรน้ำ หรือสัตว์น้ำ ต่อจากนั้นสัตว์ที่อยู่ในน้ำก็ค่อยๆมาอาศัยอยู่บนบก(มันคงเบื่อชีวิตในน้ำมั้ง) นี่แหละคือจุดเริ่มต้นของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม พอละสังขารกายเนื้อหมดอายุขัยวิญาๆณมันก็ลอยออกจากร่าง ไปอยู่อีกมิติหนึ่งหรือที่เรียกว่านรกสววรค์ชีวิตในนั้นก็คงมีวิวัฒนาการเช่นกัน ดังความเห็นที่11หรือ12 เชื่อหรือว่าอยู่ๆจะมีต้นงิ้วหรือมีกระทะทองแดงขึ้นมาได้เองน่ะ แล้วเมื่อใดการทดลองจะจบเสียทีเล่าครับ พวกเราทุกข์ทรมานมากรู้มั้ย กับการที่ต้องเวียนว่ายตายเกิดแบบนี้น่ะ............

ไม่จริงหรอกครับที่ว่าอินเดียพบโครงกระดูกที่ใหญ่ และที่น่าแปลกก็คือทำไมมีแต่อินเดียที่พบ ตรงข้ามกับกระดูกไดโนเสาร์ที่ค้นพบกันทั่วโลก มนุษย์ตนนั้นต้องโชคร้ายมากที่เกิดมาเพียงตนเดียวเพื่อสู้กับไดโนเสาร์เป็นล้านๆตัวน่ะ...

ความเจริญของเทคโนโลยีไงครับที่ทำให้มนุษย์อายุสั้น เรามีวัตถุให้ยึดติดมากเกินไป ที่รบราฆ่าฟันกันก็เพราะอำนาจและเงินเพราะเงินซื้อได้ทุกอย่าง ผักมีสารพิษก็เกิดจากความก้าวหน้าของเทคโนโลยีมีการผลิตสารเคมีเพื่อฆ่าหญ้าหรือแมลง ควันพิษก็เกิดจากเทคโนโลยีรถยนต์ ถ้าหันไปขี่วัวขี่ม้าเหมือนแต่ก่อนคิดหรือว่าจะมีควันพิษพวกนี้น่ะ อยากได้มือถือรุ่นใหม่ก็ไปขายตัวเอาโรคมาด้วย แบบนี้จะไม่ให้อายุสั้นได้ยังไงล่ะครับ มนุษย์ที่มีอายุแสนปีหรือหมื่นปีไม่มีทางเกิดบนโลกใบนี้แน่นอนครับ และโลกใบนั้นจะต้องไม่มีเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าด้วย ฟันธง

ตอบคุณ พระเจ้าจอช ความเห็นที่ 10

คงหาคนที่อยู่รอดจากยุคนั้นมาบอกคงไม่มีแล้วแหละว่าเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เอาเป็นว่าลองอ่านนี้ดูแล้วกันว่ายาวนานแค่ไหน

อายุของโลกนับตั้งแต่เริ่มเข้าสู่ช่วงการดับสลาย แล้วค่อยๆวิวัฒนาการขึ้นใหม่ จนเจริญเต็มที่ ก่อนเข้าสู่ช่วงดับสลายใหม่ เป็นช่วงเวลาที่เรียกว่า 1 มหากัปป์ (มีอยู่ 4 อสงไขยกัปป์) จะวนอยู่อย่างนี้ไม่มีวันจบ  ดังนี้
1. สังวัฏกัปป์ นับตั้งแต่การดับสลายของโลกด้วย ไฟ น้ำ หรือ ลม เริ่มต้นขึ้นจนกระทั่งโลกและทุกสรรพสิ่งในโลกดับสิ้นลงทุกอย่าง

2. สังวัฏฏัฏฐายีกัปป์ นับตั้งแต่เวลาที่โลกและทุกสิ่งทุกอย่างในโลกดับหมดสิ้นแล้ว ภาวะแห่งโลกที่ดับแล้วตั้งอยู่อย่างนั้นเป็นเวลา 1 อสงไขยกัปป์

3. วิวัฏกัปป์ นับตั้งแต่เวลาที่โลกซึ่งดับแล้วนั้นเริ่มวิวัฒนาการในรอบใหม่ไปตามลำดับ จนกระทั่ง พืช สัตว์ มนุษย์ และทุกสิ่งเกิดขึ้นใหม่ ช่วงนี้เป็นช่วงเวลา 1 อสงไขยกัปป์

4. วิวัฏฏัฏฐยีกัปป์ นับตั้งแต่เวลาที่โลกและทุกสรรพสิ่งในโลก วิวัฒนาการขึ้นเต็มที่แล้ว และตั้งอยู่อย่างนั้นเป็นเวลา 1 อสงไขยกัปป์ และกัปป์นี้สิ้นสุดลงเมื่อโลกเริ่มเข้าสู่ช่วงดับใหม่ในรอบต่อไป
ในแต่ละอสงไขยกัปป์นั้น กินระยะเวลาเพียงแค่ 1 ใน 4 ของ มหากัปป์เท่านั้นเอง

วิธีอุปมา ให้รู้ว่า1 อสงไขยกัปป์ ยาวนานแค่ไหนคือ

**สมมติว่า มีสระอยู่หนึ่งสระรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส กว้าง และลึกเท่ากัน คือ
1 โยชน์ (1 โยชน์ เท่ากับ 16 กิโลเมตร) แล้วในทุกๆ 100 ปี ก็จะมีนางเทพธิดา นำเมล็ดพันธุ์ผักกาดมาโยนลงในสระนั้น 1 เมล็ด ทำอยู่เช่นนั้นเสมอตามเวลา คือ ทุก 100 ปี จนกระทั่ง เมล็ดพันธุ์ผักกาด เต็มเสมอปากขอบสระทั้งสี่ด้านพอดีนั่นแหละ จึงเสมอเท่ากับ 1 อสงไขยกัปป์

ผมเห็นด้วยกับความเห็นที่ 15 ครับ

 ผมอยากให้ทุกท่านคิดแบบนี้ครับ คือ อย่าเพิ่งเชื่อ และอย่าเพิ่งไม่เชื่อ ให้อยู่ตรงกลางไว้ ถ้าเราอยากรู้เราต้องฝึกฝนให้รู้เหมือนที่พระพุทธเจ้าบอก

ไว้  แต่ถ้าเราไม่ฝึกตัวเองอย่าเพิ่งคิดอะไรเลยครับ   ต้องขอโทษด้วยครับที่ข้อความของผม ไม่มีสาระสำคัญอะไร

พระพุทธเจ้ามีกี่พระองค์

 เรื่องเล่านี้เป็นปัจจัตตัง คื่อพึงเห็นด้วยตนเท่านั้นมิอาจให้ผู้ใดทำให้เราเห็นทุกสิ่งที่ปราถนาได้โดยที่ตนไม่ปฏิบัติ

ไม่เห็นต้องมานั่งเถียงกันเลยครับ อยากรู้ว่าที่คำภีร์ว่าไว้ จริงหรือไม่... ก็แค่ทำตามที่พุทธเจ้าบอก แล้วคุณก็จะรู้เองว่า พุทธเจ้ามีจริงมั้ย และเรื่องในคำภีร์ มั่วหรือไม่ คนเราเป็นอรหันต์แล้วไม่ตายจริงหรือ .........วิธีเดียวที่จะรู้ได้ก็คือ..การบำเพ็ญเพียรตามแบบที่พุทธเจ้าตรัสไว้ ......แล้วจะรู้เอง......... ไม่ใช่มานั่งเถียงกันเหมือนคนโง่อย่างนี้  โดยเฉพาะคนที่ไม่เชื่อแล้วมาด่านั่นแหล่ะยิ่งต้องทำเพื่อหาหลักฐานมาหักล้างสิ่งที่คุณคิดว่างมงาย  สำหรับคนที่เชื่อก็ต้องทำเหมือนกันอย่าเชื่อแบบงมงายไร้สมอง   ศาสนาพุทธเป็นศาสนาแห่งการปฏิบัตินะครับ 

เถียงกันทำไม....เอาเวลาไปทำความดีสิ...

พระพุทธเจ้ามีเพียงหนึ่งเดียว คือผู้ที่ลุพระโพธิญาณเป็นพระนามที่ใช้เรียกกัน ใครก็ตามที่บำเพ็ญบารมีจนแก่รอบจบเจนกระบวนการก็สำเร็จเป็นพระพุทธเจ้า  สำหรับพระพุทธเจ้าองค์แรกนั้นก็คือองค์ปัจจุบัน ส่วนสัตว์ที่บำเพ็ญบารมีจนเป็นพระพุทธเจ้านั้น มากกว่าเม็ดทรายในมหาสมุทร ความชัดเจนและแก่กล้านั้นเป็นไปตามบารมีที่สั่งสม  ; สิ่งเหล่านี้อย่าคิดนาน นะครับเพราะอาจจะบ้าได้

ผู้ัโง่เขลา

คนยุคพุทธกาลอายุยืนเพราะ คนยุคนั้นไม่มีเครื่องบั่นทอนอายุ คือ อบายมุข ถึงมีก็น้อยมากเพราะส่วนใหญ่ใช้เวลาอยู่กับการใคร่ครวญเกี่ยวกับการหลุดพ้น ปัญญามากอยู่ไกล้บัณฑิต งานในสมัยนั้นใช้แรงมากมากว่าทุ่นแรง ร่างกายจึงแข็งแรงโรคน้อย ยามว่างคนสมัยนั้นส่วนใหญ่จะแลกเปลี่ยนความเห็น ชวนกันทำประโยชน์ หากเทียบกับปัจจุบันห่างไกลกันมาก อบายมุขมาก ว่างๆก็ชวนกันเฮฮาปาร์ตี้ สังเกตุดูว่าวันหยุด ตามสถานบันเทิงคนมหาศาล แต่อยู่วัด หลอมแหลม จะมากก็วัดที่ดึงคนให้หลงทางเช่นปลุกเสกเลขยันต์ตัดเวรตัดกรรมเยอะครับ หาประโยชน์ยากคนชอบไปกัน แต่วัดสอนแสดงธรรม ไม่ค่อยมีใครไปปัจจุบันคนมักเข้าใจว่าบุญคือการให้เงิน วันเวลาเปลี่ยนไป สังคมเปลี่ยนไป เมื่อวัตถุมากขึ้น สภาพจิตใจก็ลดลงตามธรรมดา  ปลงซะ

อายดวงอาทตย75000ลานปเอง