มีแต่พระอุรังคธาตุ (พระธาตุส่วนอก)ของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่พระมหากัสสปะ ผู้เป็นเอกทัคคะทางธุดงควัตร (อยู่ป่า) นำมาประดิษฐานไว้ที่ภูกำพร้า ก่อผอูบดินขึ้นเป็นรูปสี่เหลี่ยมใช้ไฟเผาก่อเป็นผอูบดินนำประดิษฐานไว้ข้างใน จากนั้นอีกนับพันปีต่อมา ได้บรรจุในผอูบสำริดและต่อยอดเป็นรูปดอกบัวใส่ฉัตร แต่เนื่องจากฐานเดิมเป็นรูปสี่เหลี่ยมดอกบัวจึงเป็นรูปสี่เหลี่ยมด้วย ต่อมาได้มีการบุรณะขึ้นอีกหลายครั้ง ปัจจุบันคือเจดีย์พระธาตุพนม การมีชื่อว่าอุรังคธาตุ และผู้นำมาประดิษฐานคือพระมหากัสสปะ อาจเป็นปริศนา สำหรับกาลอนาคตเมื่อพระพุทธศานายุกาลมาได้กึ่งพุทธกาล(ครบประกาศศาสนา ๒๕๐๐ ปี ในปี พ.ศ. ๒๔๕๕) ได้มีพระอัครเถระคือหลวงปู่มั่นได้วางรากฐานปฏิปทาแห่งพระกรรมฐานสายวัดป่า (ธุดงควัตร)ขึ้นบนแผ่นดินภาคอีสาน อันเป็นแก่นเป็นสาร เป็นหัวใจในการดำเนินตามรอยพระมหาศาสดาพระบรมสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น